Mezmur

Adonis

uçurumumu taşıyor ve yürüyorum. sonu gelen yolları siliyor, uzun yolları açıyorum hava ve toprak gibi. adımlarımdan kendime düşmanlar yaratarak, bana denk düşmanlar, uçurum yastığımdır, yıkıntılar şefaatçim.
ben ölümüm gerçekten.
ağıtlar kiplerim-siliyor ve beni silecekleri bekliyorum. dumanımda ve büyümde bir sapma yok. işte böyle, havanın belleğinde yaşıyorum.
çağımız için bir vurgu bir tını keşfediyorum.
(bir çağ ki toprak gibi dağılır tutya gibi yapışır; sürü adındaki bulut ve beyin adındaki tenekeler çağı. boyun eğme ve serap çağı, kukla ve korkuluk çağı, obur anın çağı, sonsuz iniş çağı.)
bu çağ için atardamarım yok. dağılmışım ve toplayacak bir şey yok beni.
bir şehvet yaratıyorum ejderha telesimesi gibi.
gelen bir güneşin kucağında gizlice yaşıyorum. gecenin çocukluğuyla korunuyorum terkedip başımı dizi üzerinde sabahın. çıkıyorum ve çıkışın betiklerini yazıyorum ve beni bekleyen bir randevum da yok.
ben bir peygamberim ve kuşkucu.
düşüşün mayasını yoğuruyorum, geçmişi düşüyle bırakıp kendimi seçiyorum. çağı düzleyip yayıyorum, sesleniyorum ona - "ey çirkin dev ey dev çirkin" gülüyor ve ağlıyorum.
ben çağın aleyhine kanıtım.
içimdeki iz ve lekeleri siliyorum. içerimi yıkayıp orayı boş ve temiz bırakıyorum. işte böyle benliğimin altında yaşıyorum.
kanamayla yaşıyor damarlarım ve ölüler arasında bana yer yok.
hayat bana bir kurbandır ve ölmeyi bilmiyorum - zamanım gizilidir ve gözler altındadır ve dün dalgaların atmosferine girdim ve su alevimdi.
ben aceleciyim ve ölüm iki gözümün arasında rüzgarlarını toplamış beni izliyor. onunla gülüp onunla ağlıyorum kirpiğin kırpılışında. ah soytarı ölüm, ağlayan ölüm.
biliyorum ölümün başlangıcındayım ben, mezara dalıyor kelimelerimi homurdanıyorum, ama diriyim - başkaları biliyor bunu.
saldırıyor ve koparıyorum, geçiyor ve küçümsüyorum - geçtiğim yerde bir başka evrenin çavlanı dökülüyor ve geçtiğim yerde ölüm ve geçitsizlik var,
kalıcıyım; kendimle çitlenmişim ben.

Şairin Şamlı Mihyar'ın Şarkıları divanındaki Tozun Büyücüsü adlı bölümün mezmuru. (Mezmur: Kitab-ı Mukaddes'deki müzik eşliğinde söylenen ilahiler.)
Çev: İsmail Özdemir

İçindekilere geri dön